WIJ HEBBEN DE GROOTSTE THERMOMETER TER WERELD GEZIEEEEEEEEEEEEEEEEEN!!!!!!!! BRUH (zoals de kindjes zouden zeggen…)
Dit was (hoe kan het ook anders) een ‘Jan ideetje’ ;-P
Hij was er al enthousiast over nog vòòr we naar Amerika vertrokken! (tot grote hilariteit van de kindjes natuurlijk!). En vandaag was het dan eindelijk zover!
Na een uurtje gereden te hebben vanuit Las Vegas zagen we de thermometer vlak voor we Baker binnenreden aan onze rechterzijde verschijnen!!
We dachten even te stoppen en enkele foto’s te trekken en dan gewoon verder te rijden, maar er was zélfs een giftshop aan dus moesten we even naar binnen natuurlijk!!!!! Buiten was het ondertussen wéér niet te doen van de hitte. De thermometer gaf ondertussen al 106°Fahrenheit aan! (41° Celcius)
We hebben er als souvenir een leuke thermometer gekocht! ah ja, want zonder souvenir konden we daar niet vertrekken hé! ;-p
Onze tweede stop was aan Calico Ghost Town. Hoofddoel daar was om te gaan goldpannen. Dit hadden we 2 jaar geleden al eens gedaan in Columbia State Historic Park (iets boven Sonora gelegen) en de kindjes vonden dit toen zò leuk dat ze dit zéker nog eens opnieuw wilden doen!
Dit bleek een regelrechte tegenvaller….. (tip: ga nooit goldpannen hier, want het slaagt écht nergens op!) Daar waar ze vorige keer een halve dag hebben mogen scheppen in de waterbakken met de nodige uitleg, mochten ze nu slechts één keer zand in hun schaaltje scheppen en er 3 minuutjes mee draaien tot ze een beetje ‘goud' gevonden hadden…
Degene die het hele ‘pan’gedoe bediende daar (ook niet al te vriendelijk totdat ze hoorde dat we van België kwamen), heeft dan de enkele korreltjes die ze ‘gepand’ hadden in een plastiek zakje zakje gedaan om mee naar huis te nemen en dat was het dan…. pfffffffft
Derde tussenstop was de Tehachapi Loop. Dit is de plek waar treinen langer dan 1200 meter in een spiraal over zichzelf heenrijden.
En we hadden geluk, want er kwam nét ééntje voorbijgereden!!
Daarna werd het een pak minder plezant, want het was ondertussen al redelijk laat geworden dus donker (en donker betekend hier ook echt DONKER) en we hadden het plezier om nog zo’n 2 uur zonder straatverlichting (want daar geloven ze hier niet zo in...) naar ons motel te rijden…. We zijn uiteindelijk (na slechts 1 bijna doodervaring) toch veilig en wel bij ons hotel aangekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten